El. knyga: Sirca Kosk

Bir zamanlar bos gezmeyi is yapmaktan cok seven uc arkadas varmis. Bugunden yarina gecinmek, gittikleri yerlerin birinden yuz bulsalar, besinden kovulmak canlarina tak demis. Alin teriyle kazanip gonul rahatligiyla yemeyi de gozlerine kestiremezlermis, cunku elleri ise yatkin degilmis. Bir gun, uzun bir yolculuktan sonra, yuksekce bir tepede oturup asagidaki ovada yayilan buyuk bir sehre garip garip bakarlar, acaba bu bilmedigimiz yerde nasil karsilanacagiz, diye aci aci dusunurlerken, iclerinden birinin aklina yaman bir fikir gelmis, hemen yerinden firlayip:-Gelin benimle beraber, bu sehirde sirca kosk yapalim; omrumuzun sonuna kadar bolluk icinde, rahat yasariz!- demis. Otekiler:-Bu sirca kosk de nedir - diye sormuslar, beriki:-Durmayin, vakit kaybetmeyelim, yolda anlatirim!- diye onlari pesine takmis, bayirdan asagi kus gibi hizla inmeye baslamislar. Elebasi yolda uc bes sozle arkadaslarina sehire varinca nasil davranacaklarini ogretmis. Indikleri sehir, o memleketin bassehri imis. Bu memlekette butun millet calisir, herkes elinden gelen isi yapar, kendi basina buyruk, beyler gibi yasarmis. Tarlalarda, dukkanlarda insanlar ari gibi calisir, kazanan kazanamayana destek olur, malini luzumuna gore baskasiyla degisir, kavgasiz dovussuz, efendisiz usaksiz, omrunun sonunu bulurmus. Gundelik islerini gordurmek, nizalarini yatistirmak icin aralarindan sectikleri adamlar hemserilerine hizmet etmekten baska sey dusunmez, zorbaligi akillarindan bile gecirmezlermis.